Vader Cats en de oorlog

De heer Dorigo, woonde tijdens de oorlogsjaren, toen negentien jaar, met ouders, twee zussen en drie broers aan de Velperweg in Arnhem, in een groot huis dat werd gedeeld met de familie Burgers ook drie of vier kinderen. Dat huis werd door de Duitsers gevorderd om een Lazaret in onder te brengen. Het betekende ‘wegwezen’ voor beide families.

Zij vonden onderdak aan de Benedendorpsweg in Oosterbeek. Later bleek dat zij regelrecht in het strijdtoneel terecht waren gekomen. De grote tuin herbergde zelfs een aantal parachutes en neergekomen voorraadcontainers. Zoals vele Oosterbekers, moesten ze schuilen in de kelder toen de strijd verhevigde. Vader Dorigo ging lucifers halen, hij bracht het er levend af, toen met een klap de hele keuken werd weggevaagd. Grote paniek, wegwezen.

Door een tafel boven de koekoek te zetten, konden zij veilig de kelder verlaten. Toen een houten koffer gevuld met voedsel, moest worden versjouwd, bracht een ladder, gebruikt als brancard uitkomst. Maar bij het overreiken naar een lager deel van de tuin donderde alles kapot. Alle nog beschikbare, schaarse voedingsmiddelen lagen verspreid, onbruikbaar geworden.

Ze liepen richting Kneppelhoutweg, waar Engels geschut stond opgesteld. De Engelse soldaten geleidden hen naar het koetshuis van de Hemelse Berg, waar al veel burgers waren ondergebracht. Omdat het groepje kleine kinderen, door hun gejammer en gejengel, hun aanwezigheid verraadden en de nodige irritatie bij de medebewoners veroorzaakten, besloot de familie Burgers te vertrekken. Rechtsaf richting Doorwerth, de kinderen struikelend over puin en stappend over gedode soldaten, voorts langs een in brand geschoten Duitse tank hoek Veerweg/Benedendorpsweg. Daar belemmerde een Duitse officier de doorgang voor Vittorio, de familie Burgers mocht verder.
Ze kwam uiteindelijk terecht in Hotel Reijmers in Heelsum.
Later vond Vittorio het paar terug. Via een vluchtelingenadres, moest alweer worden opgestapt, omdat een familie met een stel lastige kinderen – (wat zei vader Cats ook alweer?)- nergens welkom waren.
Met geleende fietsen ging het richting Amerongen, waar de Rijn werd overgestoken en een steenfabriekje bij het dorpje Maurik werd bereikt. Ook daar bleek het kinderrijke gezin niet erg welkom.
De familie Burgers besloot dat de oplossing van hun vluchtprobleem, een fietstocht naar familie in Balk (!) Friesland was. Vittorio besloot mee te gaan om de zwaar belaste familie te ondersteunen. Het werd een barre tocht van enkele dagen, maar het lukte. De terugkeer van Vittorio, op de fiets en gevoed naar Fries’ gewoonte, was geen enkel probleem.

*Jacob Cats dichter 1577 – 1660:  “Kinderen zijn hinderen”.