Mijn opa kocht een keer brood voor 800 gulden

De tocht van Ede naar ons evacuatieadres in Hilversum was erg chaotisch. De Duitsers hielden mannen aan om voor ze te werken. Alleen de oudere en jongere mannen werden met rust gelaten. Mijn vader viel net buiten de boot en zou dus opgepakt worden. Gelukkig had hij een band om zijn arm gedaan van het Rode Kruis. Hierdoor lieten de Duitsers hem met rust. Toch zijn we tijdens de razzia de buren Meulenbeek, mijn opa en oma en vader kwijtgeraakt. Ik liep alleen met mijn moeder en mijn zusje lag in de kinderwagen. Het was gevaarlijk. Later hebben we elkaar allemaal weer gevonden. We verbleven bij de familie van onze buren Meulenbeek familie bij familie Jopper Boekhandel in Renkum. We hebben daar ongeveer een paar maanden gewoond en daarna hebben we onze eigen woonruimte gekregen. Het was op de Merelstraat 74. Ik weet ook niet waarom ik dat nog weet.

 een schaap, dat gewoon schaamteloos werd geslacht in de keuken

We hebben daar gezeten tot de bevrijding in mei 1945. In die tijd hebben we wel honger geleden, maar mijn opa wist altijd wel weer met iets thuis te komen. Op een gegeven moment kwam hij met een schaap thuis, dat gewoon schaamteloos werd geslacht in de keuken. Soms hadden we geen licht. We keerden dan de fiets om en door aan de trapper te draaien konden we ’s avonds toch zien. Iedereen hielp elkaar tijdens oorlogstijd. Je zocht elkaar op. We werden gemoedelijker en probeerden elkaar te helpen in deze moeilijke tijden. We deden ook veel stiekem. Ik weet nog dat alles ontzettend duur was. Mijn opa kocht een keer brood voor 800 gulden!
In die tijd waren we erg bang, vooral voor de luchtaanvallen. Ik heb in die tijd ook verzetkrantjes rondgebracht, die deed ik dan onder mijn blouse en ging bezorgen. Als het spertijd was, dan moest je voor acht uur binnen zijn. Je moest zorgen dat een mof je niet zag als je de krantjes in een brievenbus deed. Ik weet niet hoe ik aan dat baantje kwam, maar denk dat mijn opa iemand kende. Kinderen werden minder snel opgepakt dan volwassenen. En als kind zag ik ook geen gevaar. Ik weet nog wel dat we geen hout of kolen meer hadden. Mijn opa, vader en ik gingen dan stiekem het bos in om bomen om te hakken. Ik moest dan op de uitkijk staan.