Hevige gevechten maar ook ‘lol’

Riet, binnen de familie soms ook wel eens ‘Mabel’…- Marietje, Berdine Nieuwenhuis-Hagen genoemd, had het volgende verhaal. Zij woonde aan de Haagdoornstraat in Arnhem Zuid. Op het moment van de landingen zat zij met haar ouders in de kerk op de Johan de Wittlaan. Ze kregen het voor elkaar om onder het strijdrumoer met een roeiboot de Rijn over te steken, naar huis op-aan.

onder het strijdrumoer met een roeiboot de Rijn over te steken

Kort erna vluchtten zij met zo’n achtentwintig anderen, met een geëmailleerd pannetje als helm op het hoofd, over de Drielse Dijk naar Heteren. Vanaf de dijk zagen zij de grote Eusebiuskerk in brand staan. Eerst naar Driel, daar geslapen in een schuur, waar plotseling een Poolse Para binnenkomt, die hen beduidt dat ze geen angst moesten hebben.
Met een truck (schrijver dezes kan niet achterhalen, waar die truck plotseling vandaan komt) werden zij naar Valburg gebracht, tijdens hevige gevechten rondom. Daar aangekomen worden zij ondergebracht bij een gereformeerd gezin. Er blijken veel Engelsen te zijn, die de familie overladen met chocola en sigaretten. George McCluiry; een Engelse Para wilde met mooie Mabel van 17 wel ‘ns de zolder op, maar daar stak vader een stokje voor. Veel monden moeten voeden was een probleem voor vader Hagen. Er werd door één van de broers bij de toenmalige Jamfabriek van Taminieau (nu Heinz) in Elst ook wel eens ‘Hete bliksem‘ gehaald of andijvie-stampot. Riet proeft het nog.
Als meisje van 17 gaan veel van de zorgen van de ouders aan je voorbij en was ‘lol‘ hebben een ontspannend tijdverdrijf. Met z’n tweeën (een para en zij) in een eenmans-gat vertoeven tijdens een ‘raid’ is op zo’n moment niet eens ongezellig.
De tocht ging later via Herveld naar Nistelrode waar de hele familie werd ontluisd. Vandaar werd, na een paar dagen, op verzoek van haar vader de tocht naar Eindhoven ondernomen. In bevrijd gebied kon daar het eind van de oorlog worden afgewacht.
Smakelijk wordt verteld over een ‘dienstje‘, want je moest toch wat doen, bij de nonnekes waar zij het wasgoed van de paters, die er tegenover woonden, moest strijken. Dan komt er een verhaal over onderbroekenlol die een, ook dat mag gezegd, vrolijk besluit vormt aan ons gesprek en van haar herinnering aan de Slag om Arnhem.