Het verstoorde volkstuintje

Je zult maar net in de route liggen van een paar honderd oprukkende Britse parachutisten die alleen maar oog hebben voor de verderop gelegen Rijnbrug en alles, wat tussen hen en die brug lag, als obstakels beschouwden. Dat overkwam Johanna Sauer, toen zij tien jaar oud was. Zij woonde bij haar grootouders aan de Nieuwe Kraan op nr. 5. En dat huis was zo’n obstakel! Het was gelegen tegenover de Oude Haven waar zij als kind elk plekje kende en de geur van de lange rij Lindenbomen zit nog in haar geheugen. Zij woonde daar met opa en opoe boven de smederij van opa en ook de geur van het hete ijzer, de geschroeide hoeven van de paarden, de gestookte kolen, raakte zij nooit meer kwijt. Maandenlang heeft zij gekeken naar het werk van opa aan de immens grote letters en cijfers van de gesmede klok die de Paasberg kerk zouden tooien. Hij was er trots op het aan de kerkgangers te kunnen tonen. En zo trots als Johanna was op opa, zo bedroefd is zij nu bij het zien van een kerk zonder de beroemde klok met de nu verdwenen tekst:

” Zo wordt de tijd eens eeuwigheid”. Gestolen? Georganiseerd”?

Zij loopt in gedachten weer door het smalle steegje ‘Doorzicht’, op weg naar ’School met den Bijbel’ aan het Roermondsplein. Zij kan de namen noemen van de mensen en winkeltjes in haar straatje: het Cafe van Eimeren; waarvan opoe in het begin van de oorlog de gebruikte theezakjes kreeg. De sigarenboer ten Seldam, de bloemenloods van de firma Oudsen. Johanna had er een volkstuintje, er stonden wel een paar bloemkooltjes te groeien oh zo! Piepklein, dat wel. Maar aan oogsten is zij niet meer toegekomen, want plots was daar een oorlog. Heel dichtbij. Lawaai, ontploffende bommen, geschreeuw, schieten, paniek alom. Plotseling, is ineens haar moeder daar en neemt haar hardlopend mee over de nog ongeschonden schipbrug richting Elst. Lopend door de landerijen bereikten ze de andere opa en opoe van Johanna, die in Elst een boerderijtje bewoonden aan de Rijksstraatweg. ‘Kijk’ zei opa, wijzend op de rode gloed in de richting van Arnhem, ‘de stad staat in brand’.  Maar ook in Elst was het niet veilig, zij zijn uiteindelijk in Borculo in de Achterhoek terecht gekomen. Waar zij voor haar verjaardag, een boterham met jam cadeau kreeg! En dat was toen een feest, geloof het maar.