De lange Jozef en de hongertocht

Henk Hennink vertrok eind september 1944 met zijn ouders en broer uit Arnhem-Noord naar familie in Loenen, ook al werden ze onderweg tegengehouden. In de hongerwinter maakte hij als vijftienjarige twee moeilijke tochten om zijn familie te helpen.
Op 17 september 1944 kwam Henk Hennink thuis in de Arnhemse Verhuelstraat na een wandeling door Sonsbeek, toen het luchtalarm loeide. Op de Sint Peterlaan zag hij een tram vol zwaar bewapende Duitse soldaten stranden en lopend hun weg naar het westen vervolgen. Onduidelijkheid en paniek alom. Op het dak van zijn ouderlijk huis kon Henk in de verte de Engelsen zien landen. Dat was wel link, want vlakbij, in een school, zaten Duitsers die schoten op alles wat bewoog. De kelder was te klein om in te schuilen maar zijn vader, een timmerman, brak het muurtje naar de buren door.
De volgende dag zagen ze hoe Engelse krijgsgevangenen en gewonden op de Apeldoornseweg richting Apeldoorn werden afgevoerd. Ook hoorden ze dat hun huisarts, dokter Zwolle, door de Duitsers was gefusilleerd omdat hij samen met andere Rode Kruis-medewerkers een gewonde Engelse parachutist had vervoerd.
Op 24 september verliet de familie Hennink tegelijk met alle buren het huis. ‘Een buurman leende van vader een kruiwagen om zijn hoogzwangere vrouw in te vervoeren’,

een kruiwagen om zijn hoogzwangere vrouw in te vervoeren

herinnert Henk zich. Zijn vader laadde een handwagen vol met persoonlijke spullen en materiaal om zo nodig een hut te bouwen in het bos. Het werd een moeizame tocht. Bij Terlet ging het al mis met opa. Vervolgens dwong een bekende Arnhemse politieman, bijgenaamd ‘de Lange Jozef’, hen naar Beekbergen te gaan. Via sluipweggetjes kwamen ze toch met zijn achttienen bij familie in Loenen aan. Na de eerste consternatie werden ze op verschillende adressen ondergebracht.
Toen het moeilijk werd om aan eten te komen, liep vijftienjarige Henk samen met zijn nichtje Truus van dertien en zijn twee jaar jongere broertje met een slee naar Lochem. Het werd een tocht met hindernissen: Controles, oorlogshandelingen, extreme kou en honger. Op de plaats van bestemming aangekomen, bleek dat de Duitsers het bedrijf hadden gevorderd. Toch ontving de gastheer hen met lekker eten en een warm bed.
In januari 1945 ging Henk samen met een neef per gammele fiets naar huis om een matras te halen voor zijn vader die net uit het ziekenhuis kwam. Een gevaarlijke onderneming. Henk is blij dat hij het kan navertellen.