Angst in Loenen

We hadden op ons evacuatie-adres ook last van beschietingen door Duitse vliegtuigen en van de V-1’s. De eerste V-1’s maakten een ratelend geluid. Veel kwamen zeilend naar beneden, als het vuur van de motor aan de achterkant ophield. Eens kwam er één bij bakker Koekoek, op de hoek van de straat, met een vleugel in een dennenboom. Maar hij zwiepte terug. Mijn vader riep: “Het is met ons gedaan”. Aan de overkant sloeg de V-1 in. De luchtdruk was enorm. Het glas van de voorruit zat in de spiegel aan de muur er tegenover. Er zijn toen een aantal mensen in de straat omgekomen. Die dag vond ik op zolder tussen het stro een krantenknipsel met een bijbeltekst uit Kronieken 18:20: “Heb goeden moed, vrees niet en wees niet verslagen

Heb goeden moed, vrees niet en wees niet verslagen

, want de Heere God zal met u zijn; Hij zal u niet begeven en Hij zal u niet verlaten”. Dat heeft ons hoop gegeven. Ik heb het ingelijst en het ligt tot op de dag van vandaag op de keukentafel.
Ik had een neef, zoon van ome Jan M., die in het Duitse leger was gegaan. Hij had laten weten, dat hij brood voor ons had. Maar ja, hij zat helemaal in Vorden (30 km). Op de fiets met moeder erheen. Kwamen we daar, was het brood beschimmeld. Op de terugweg – alles was donker – kwamen wij verward vast te zitten tussen de spoorrails. Wij hoorden de trein aankomen. Dat was zo angstig, zo erg. Ik krijg er nu nog kippenvel van. Ik was vreselijk bang van die V-1’s tijdens de bedeltochten. Ik dook in de heg als ik er één hoorde. Soms viel het geluid plotseling weg en dacht je dat hij zou inslaan. Maar dan ineens sprong de motor weer aan en ging hij verder. Verschrikkelijk angstig.