Als de dag van gisteren

Als de uitdrukking ‘een stempel op iemand drukken’ op een oude Oosterbeker van toepassing is, dan heeft de tweede wereldoorlog dat op Wim van Zanten beslist gedaan. Maar zeker en vooral dat deel van de oorlog waarin Oosterbeek zelf zozeer betrokken was. Het heeft een onuitwisbare indruk achterlaten op Van Zanten.
Van Zanten herinnert zich nog veel, tot in de kleinste details zijn hem gebeurtenissen bijgebleven: De landingen, de schuilkelder die zijn vader eigenhandig in de achtertuin had gegraven, de prijzen van de gasmuntjes, de bonkaarten, de klompen waarop hij na de versleten schoenen afgedankt te hebben moest lopen, de buurtbewoners waarvan je de één wel en de ander niet (ten volle!) kon vertrouwen, de step op luchtbanden die hij op zijn achtste verjaardag van zijn ouders kreeg, de enkele dagen school die de
Oosterbeekse kinderen nog hadden gehad voor de 17^de september, te veel herinneringen om op te noemen.
Op 18 september werd het ouderlijk huis en kruidenierswinkel van de familie Van Zanten getroffen door een granaatinslag, die een deel van het dak vernielde. Ook was hij als kind al getuige van een Duitse ‘sniper’ die de oude beuk op de Utrechtseweg niet wenste te verlaten, ondanks bevel van Britten.
Na het terug gesnauwde “Nein” werd het diens dood en Van Zanten’s eerste oorlogsdode op negenjarige leeftijd.
De familie van Zanten is gevlucht en ze hebben bij het Loo in Apeldoorn, na omzwervingen, een uiteindelijk evacuatieadres gevonden.
Bij terugkeer na de bevrijding bleek dat het huis van de familie door gevechten deels was verwoest.
Door de mooie zomer van 1945 was het niet vaak nodig om ‘met de paraplu op’ naar bed te gaan.
Het verwerkingsproces; de behoefte om aan zijn opgedane ervaringen uiting te geven heeft Van Zanten op een welhaast logische wijze vorm gegeven.

Bloemen leggen Oosterbeek

Als kind al legde hij met zovele Oosterbeekse schoolkinderen bloemen op de graven van de gesneuvelden tijdens de slag om Arnhem. Het adopteren van een graf bracht hem na veel omzwervingen bij de nabestaanden, waarmee in de loop der jaren en na vele bezoeken aan Engeland, een zeer hechte band werd opgebouwd. Van Zanten noemt het een positief gevolg van de oorlog dat hij zich intensief heeft beziggehouden met gehandicapten als bestuurslid van de Ned. Gehandicapten Raad.
Geweldsfilms, daar kijkt van Zanten niet naar!
Tot op de dag van vandaag zijn nare dromen over vluchten, geweld en dode soldaten gebleven.