Het schakelstation

Bep de Vries-Annokee (1928) groeide op in Arnhem met een oudere zus en twee jongere broers.
Tijdens de evacuatieperiode ging het gezin niet verder dan Velp, waar alles draaide om het vinden van eten.
Wat haar vader in de oorlog precies deed, heeft hij nooit verteld, maar ze herinnert zich nog goed die keer dat ze met hem door de uitgestorven stad meefietste naar zijn ‘werk’.
Beps’ vader Frans had de leiding over het schakelstation van de toenmalige PGEM in Arnhem, de elektriciteitsmaatschappij van de provincie Gelderland.
Daardoor had hij in de oorlog de nodige Duitse papieren met alle stempels waarmee hij op plaatsen kon komen die voor anderen verboden waren.
Bep herinnert zich ‘vergaderingen’ in de voorkamer van haar ouderlijk huis.
De tussendeuren waren hermetisch afgesloten terwijl een groepje mannen rond de tafel zwaar zat te overleggen.
Dat moet wel ondergronds werk zijn geweest, denkt Bep, want anders hadden ze de vergaderruimte van het hoofdgebouw wel gebruikt.
Jan Kleberg weet van zijn vader dat er in datzelfde schakelstation clandestien olie werd geperst.
Vader Annokkee moet daarvan geweten hebben.
Ook had hij een sleutel waarmee hij via schakelkasten onderweg gebruik kon maken van telefoons die buiten de, door de Duitsers gecontroleerde, centrale van de toenmalige PTT om functioneerden.
De evacuatieperiode bracht zestienjarige Bep met haar ouders, zus en broers door in Velp.
Vandaaruit kon haar vader met al zijn gestempelde papieren, als het nodig was, toch naar het schakelstation terug voor ‘werkzaamheden’.
Bep herinnert zich dat ze een keer met hem door de uitgestorven stad fietste.
Dat beeld heeft haar nooit meer losgelaten. “Het was bizar en griezelig”.
Voor haar moeder was het vinden van eten voor een gezin van zes personen een dagelijkse strijd. Zij was een kordate vrouw die zich niet gauw uit het veld liet slaan.
Zelfs met een zak varkensvoer van het merk Germex die vader Annokkee op de kop had getikt, wist haar moeder dagelijks een soort pap op tafel te zetten die nog smaakte ook.
Bep heeft levendige herinneringen aan de bevrijding en de tijd waarin het Arnhemse leven weer op touw werd gezet.
Zij en haar familie hebben van die periode genoten.
Arnhem was bevrijd en voor jonge mensen als zij was de Wederopbouw een geweldige tijd omdat er van alles gebeurde en nog stond te gebeuren.